Enkele getuigenissen van personen die William Marrion Branham van nabij hebben meegemaakt

Rev. T.L. Osborn

'...zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Heere medewerkte door de tekenen die erop volgden.' (Marcus 16:20) en 'Niemand kan die tekenen doen, tenzij God met hem is...' (Joh. 3:2)

Rev. T.L. Osborn zegt - wat dat betreft - over Branhams leer:

"...Dit is een afsluitende generatie. Er moest iets gaan gebeuren. Het kon niet gaan zoals vorige generaties voorbij gingen. Zij moeten opnieuw weten wie God is. En Hij kwam naar beneden en zond een kleine man, een profeet...

...Iedere keer dat dit teken aan zijn hand verscheen, stond hij daar en vertelde waar ziekte vandaan kwam. Dat schokte mij, want ik had er nooit over nagedacht waar ziekte eigenlijk vandaan kwam. Het is er toch gewoon? Het is er toch altijd geweest...?

...Hij sprak niet zoals de Schriftgeleerden en de Farizeeën. Hij sprak als iemand die autoriteit bezat. Hij meende wat hij zei...

...Hij had de duivel geboden wat te doen, en verwachtte resultaten! Hij wist dat hij hem de baas was, en het was duidelijk zichtbaar dat de duivel moest gehoorzamen...

...William Branham verscheen op onze weg als de profeet van God en liet ons in de 20e eeuw precies dezelfde dingen zien die ons getoond zijn in de Evangeliën. God heeft Zijn volk bezocht..."

Rev. Joseph D. Mattson-Boze

Rev. Branham had een grote gave van God, maar waar ik in zijn leven altijd het meest van onder de indruk was, was zijn groot en warm hart. Hij had evengoed tijd voor de kleinsten als voor de grootsten. Hij gaf uit zijn leven vanuit de Stroom Gods die door hem heen vloeide, zowel aan de armste van de armen als aan de rijkste. Maar áls hij iemand bevoordeelde, dan was het de arme. Ik kan me de geweldige bijeenkomsten voor ogen halen en de geweldige resultaten in de grote samenkomsten waarin ik dikwijls op het podium zat bij Rev. Branham. Soms kwam er vreze over me vanwege het diepe gevoel van heilig dat de samenkomsten doortrok, maar nooit bleef ik in gebreke om de gave van God te zien werken door zijn dienstknecht en de warmte te voelen van de liefde die zijn bediening doorstroomde".

F.A. Stroethoff

Een meisje van ca. 12 jaar,... Ze was blind (vanaf haar geboorte). Broeder Branham wendde zich tot de uitpuilende tent: 'Ik kan haar niet helpen. Ik bezit niet die macht! Maar de Heere Jezus is nog dezelfde! Niet ik, ik ben maar een klein mens, maar de Heiland heeft gezegd: 'Álle dingen zijn mogelijk degene die gelooft!'... Is dat waar? Als één machtig koor roept de menigte in de enorme tent en de menigte daarbuiten, die binnen geen plaats meer kan krijgen: 'Ja'. 'Halleluja', roept Branham uit. 

Opdat de Here Jezus Zelf, die te loven en te prijzen is tot in eeuwigheid, moge worden verheerlijkt. Branham legt zijn handen op de ogen van het meisje: 'Gij blinde geest verdwijn in de naam van Jezus!' ...'Lieve kind, leg je hand eens op mijn neus!' Haar handje gaat rechtstreeks naar broeder Branhams neus. 'Je mag alléén de trappen van het podium af!'... Ze wordt opgevangen door broeder Schäufele. ...Als één geweldig 'jubilate' klinkt het door de tent: 'Prijs de Heer!' Er wordt gezongen: 'Grote God, wij loven U; Heer, wij prijzen Uwe sterkte!''

Broeder Schäufele vraagt mij vanuit de verte of ik de moeder zie. Ik wring me door de mensenkluwen heen, neem de diep ontroerde moeder bij de hand en vraag: 'Hoeveel jaren was uw kind blind?' 'Van de geboorte af', is het antwoord......